Brown, A. (1992). Group work. London : Heinemann.
Garland, J.N. (2002). Co-construction of language and activity in low-level ESL pair interactions. ELT Journal, 42(1), 97-114.
Hyman, R. (1974). Ways of teaching. New York: Oxford University Press.
Krashen, S. (1988). Principles and practice in second language acquisition. N.J.: Prentice Hall International.
Landsberger, J. (1996). Organizing and working on group projects. ERIC, 4(11): 33-44.
Sri-sa-ard, B. (2003). Research procedures for teachers. Bangkok: Suviriyasarn Press.
ความคืบหน้าของสามเหลี่ยมเบอร์มิวดา
โกมล/ชลบุรี : เรื่องเกี่ยวกับสามเหลี่ยมเบอร์มิวดา เช่น เครื่องบินหาย เรือหาย ไปถึงไหนกันแล้วครับ ทราบสาเหตุหรือยัง ทำไม่จึงไม่ค่อยมีข่าวเกี่ยวกับสามเหลี่ยมเบอร์มิวดานักในระยะนี้
โดย ดร.ชัยวัฒน์ คุประตกุล : เป็นความจริงครับ ที่รายงานเหตุการณ์แปลก ๆ ที่เกิดขึ้นกับเครื่องบินหรือเรือแถบบริเวณสามเหล่ยมเบอร์มิวดาในระยะนี้(หลายปีมาพอสมควรแล้วครับ) ไม่สู้จะมีแล้ว โดยเฉพาะกรณีเหตุการณืเครื่องบินหายไปทั้งลำยิ่งไม่เกิดเลย ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะด้วยสองสามเหตุใหญ่ครับ
สาเหตุหนึ่ง เกี่ยวกับคำอธิบายเรื่องเหตุการณ์แปลก ๆ ที่สามเหลี่ยมเบอร์มิวดา และอีกสามเหตุหนึ่งเกี่ยวกับความก้าวหน้าของระบบการนำร่องดังเช่นเครื่องบิน
สำหรับคำอธิบายสามเหตุการหายไปของเครื่องบิน และเรือแต่เดิมมา มีคำอธิบายแปลก ๆ พิสดารมากมาย เช่น อาจเป็นเพราะว่าท่ก้นมหาสมุทรแอตแลนติกแถบสามเหลี่ยมเบอร์มิวดามีเมืองโบราณที่เคยก้าวหน้ามากด้านวิทยาการดังเชนแอตแลนติสจมอยู่ อาจเป็นเพราะฝีมือของมนุษย์ต่างดาว ที่แอบซ่อนกองทัพจานบินอยู่ใต้ทะเลแถบนั้น
มาเมื่อไม่กี่ปีนี้เอง หรือจนกระทั่งล่าสุด วงการวิทยาศาสตร์เชื่อว่า ทราบสาเหตุการหายไปของเครื่องบินแล้ว โดยอธิบายสาเหตุเป็นไปได้มากที่สุดว่า น่าจะเป็นผลจากความแปรปรวนของสนามแม่เหล็กโลกแถบบริเวณสามเหลี่ยมเบอร์มิวดา แล้วความแปรปรวนของสนามแม่เหล็กโลกนี้ ไปมีผลต่อระบบการนำร่องของเครื่องบิน ทำให้นักบินหลงทาง ขับเครื่องบินไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งน้ำมันหมด เครื่องบินจึงตก
หลักฐานเรื่องความแปรปรวนของสนามแม่เหล็กโลก มาจากข้อมูลความรู้ใหม่เกี่ยวกับสภาพภายในของเปลือกโลกว่ามิได้ราบเรียบดังเช่นความเข้าใจเก่าก่อน กล่าวคือผิวของเปลือกโลกด้านในมีสภาพเป็นภูเขา เป็นหุบเหวดังเช่นผิวโลกที่เป็นเปลือกนอก ซึ่งมีผลทำให้โลหะที่ละลายอยู่ถัดจากเปลือกโลกด้านในเข้าไปสู่ใจกลางโลก มิได้ไหลวนอยู่ภายในโลกอย่างราบเรียบ หากมีการชนกับกำแพงหุบเขา หรือภูเขา ทำให้สนามแม่เหล็กโลกจากโลหะละลายแถบนั้นเกิดความแปรปรวนสูง
บรรดาเครื่องบินที่หายไปนั้น ก็ได้ค้นพบกันแล้วครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งฝูงเครื่องบินทหารจำนวนห้าลำที่หายไปด้วยกันทั้งฝูงซึ่งทำให้เรื่องของสามเหลี่ยมเบอร์มิวดาดังมากนั้น ก็ถูกค้นพบแล้วครับว่าจมอยู่ใต้น้ำ
อย่างไรก็ตามสำหรับสาเหตุอย่างอื่น ก็ยังอาจเป็นไปได้อยู่ครับ และวงการวิทยาศาสตร์ก็ยังติดตามศึกษาอยู่ เพียงแต่จะไม่มากเท่ากับที่เคยเป็นมา
สำหรับเรื่องที่ว่า ทำไมจึงไม่มีข่าวแปลก ๆ เกี่ยวกับการหายไปของเครื่องบินที่สามเหลี่ยมเบอร์มิวดาอีกนั้น ก็เป็นเพราะว่าระบบการนำร่องของเครื่องบิน และเรือ ในยุคนี้ดีขึ้นมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งระบบการนำร่องที่อาศัยระบบดาวเทียม ดังเช่นดาวเทียม GPS (Global Positioning System) ทำให้นักบินไม่หลงทางได้ง่าย ๆ แม้แต่ความแปรปรวนของสนามแม่เหล็กโลกก็มีผลต่อระบบการนำร่องน้อย อีกประการหนึ่งการจราจรทางอากาศแถบสามเหลี่ยมเบอร์มิวดา ก็คับคั่งขึ้นมากด้วยครับ (ชัยวัฒน์ คุประตกุล, 2544: 76-77)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น